بیشتر ما همواره مشغول کاری هستیم؛ و اگر مشغولیتی هم نداشته باشیم ؛ به صحبت با خودمان می پردازیم.
ما دلمشغول گذشته ای هستیم که قبلا اتفاق افتاده است؛ و دل نگران اینده ای هستیم که هنوز وجود ندارد.
ما نگرانیم که چه اتفاقی خواهد افتاد و در باره چیزهای مختلفی فکر میکنیم که ما را مضطرب ؛ دلسرد؛احساساتی؛ عصبانی؛رنجیده و هراسان می کنند.
هنگامی که بسیار چنین دلمشغول میشویم ؛ آگاهی مان از زمان حال منحرف میشود؛
به نحوی که به سختی متوجه زوال آن میشویم
.بدون چشیدن طعم میخوریم؛ بدون دیدن نگاه میکنیم؛ و حتی بدون اینکه متوجه باشیم چه چیزی واقعی است؛ زندگی میکنیم.
همینه که هست باشیم منبع
درباره این سایت